De Macharense Hut

Het water dat vanuit de Maas via de overlaten bij Cuijk en Beers het landschap werd binnengelaten, kreeg absoluut voorrang boven andere activiteiten, want het moest ten aller tijde kunnen afstromen. Ook was het verboden er een permanent gebouw neer te zetten. Het landschap was dus uitgesproken kaal. In het noorden zag je de toren¬spitsen, huizen en bomen van de Maasdorpjes, in het zuiden de contouren van dorpen en bossen op de hogere zandgronden, daartussen niets.

Voor de boeren en de polderwerkers die 's zomers hier hun werk deden, was het een probleem, bij hevige regenval, maar ook in de brandende zon. Maar de mens is vindingrijk. Permanente bouwsels mochten niet gebouwd worden, dus, tijdelijke of uitneembare wel. Zo kon het gebeuren dat op strategische plaatsen midden in de polder planken hutten werden opgetrokken. 

De hutten verschenen wanneer De Beers gepasseerd was, en werden gedemonteerd en afgevoerd nadat kanonschoten vanuit Grave de komst van het water hadden aangekondigd. Tussentijds huisde er een waard, die een borrel en een biertje schonk, maar ook voor een eenvoudige, stevige hap zorgde.

Voor de meer fysieke verzorging woonde er in de Macharense hut Johanna van Orsouw – Broers, beter bekend als Hanna de Hut. Zij was jarenlang de uitbaatster van de Macharense hut bij de Hertogswetering langs de weg naar Oss. Tegenwoordig staat op deze plaats een pannenkoekenhuis.
 

Het QR-code project van Landschapsbeheer Oss

Verspreid door de gemeente Oss tref je op zo'n 100 knooppuntpaaltjes een QR-code. Door deze te scannen krijg je aanvullende informatie over de bijzondere plek waar je je dan bevindt. Het QR-code project is mede mogelijk gemaakt door financiële ondersteuning van de Brabantse Milieufederatie, Gemeente Oss, Landschapsbeheer Oss en ook door medewerking van Stichting Maasmeanders, het Brabants Historisch Informatiecentrum en Bibliotheek Oss.