Willibrorduskerk Berghem
De kerk in Berghem
Berghem had al vroeg een eigen kerk. Vermoedelijk al ver voor het jaar 1200. In 1524 werd een grotere kerk gebouwd en in 1531 werd daarbij een zware toren neergezet, waarvan het onderste deel er nu nog steeds staat.
Deze toren deed niet alleen dienst als kerktoren, maar was ook een vergaderplaats voor de schepenen, een werkkamer voor de secretaris en in tijd van oorlog deed hij dienst als defensietoren. Ruim 150 jaar is de kerk in protestantse handen geweest: van 1648 tot 1800. De katholieken van Berghem kerkten toen in de St. Annakapel in Koolwijk of in Haren, Macharen en Megen.
Bliksem en herbouw
Op 6 december 1895 werd de Willibrordus…
De kerk in Berghem
Berghem had al vroeg een eigen kerk. Vermoedelijk al ver voor het jaar 1200. In 1524 werd een grotere kerk gebouwd en in 1531 werd daarbij een zware toren neergezet, waarvan het onderste deel er nu nog steeds staat.
Deze toren deed niet alleen dienst als kerktoren, maar was ook een vergaderplaats voor de schepenen, een werkkamer voor de secretaris en in tijd van oorlog deed hij dienst als defensietoren. Ruim 150 jaar is de kerk in protestantse handen geweest: van 1648 tot 1800. De katholieken van Berghem kerkten toen in de St. Annakapel in Koolwijk of in Haren, Macharen en Megen.
Bliksem en herbouw
Op 6 december 1895 werd de Willibrorduskerk door brand verwoest, te wijten aan een blikseminslag. De torenspits viel brandend op het kerkgebouw. Het onderste gedeelte van de zestiende-eeuwse gotische toren bleef gelukkig behouden. De kerk werd na de sloop in 1899 aan de andere kant (de westzijde) van de toren opgebouwd. Deze nieuwe kerk werd in neogotische stijl gebouwd naar een ontwerp van architect W. van Aalst: een driebeukige neogotische kruisbasiliek. De oude toren werd hierbij verhoogd met een klokkenverdieping en bekroond met een nieuwe spits. Het onderste deel van de toren kreeg aan de oostzijde een nieuwe voorgevel, dit is een kopie van de oorspronkelijke entree aan de westzijde van de toren.
Op de feestdag van het Heilig Hart, 22 juni 1900, werd de eerste steen gelegd door pastoor C.A.M. van Tetering. In 1902 werd de kerk ingezegend. Omdat de kerk, zowel van binnen als van buiten, een goed voorbeeld is van de neogotiek, werd zij in 1975 op de rijksmonumentenlijst geplaatst.
Het kerkgebouw bezit een neogotisch interieur, de zandstenen altaren en de biechtstoelen staan nog op hun plaats en de communiebanken scheiden nog steeds het priesterkoor en schip. Tegen de pilaren rusten de talrijke heiligenbeelden op hun sokkels. Het merendeel van het snij- en beeldhouwwerk van de preekstoel en beelden is afkomstig uit het atelier van Hendrik van der Geld uit ’s‑Hertogenbosch en is rijk aan symboliek.
