Rust en ruimte in de Hemelrijkse Waard
Wie mooie natuurplekken in en rondom Oss zoekt, zit gebeiteld. Genoeg groen hier: Landerij VanTosse, De Maashorst, Natuurgebied Keent én de Hemelrijkse Waard. Waarvan die laatste sinds 2017 echt een geweldige aanwinst is. Vaak fiets ik over de Oijense Benedendijk en straalt in de verte de blinkende uitkijktoren me al tegemoet. En bijna net zo vaak rij ik er gewoon langs op mijn rondje Oss – Oijen – Macharen – Oss. Maar vandaag stap ik af.
Eerst maar eens het weidse uitzicht vanaf de uitkijktoren bewonderen. In de verte zie ik de glanzende ruggen van de Brandrode runderen van Boer Spierings al. De stalen trap af en rechts het struinpad op loop ik zo de natuur in. Nog voordat ik het klaphek doorga, schiet de eerste haas al voor mijn voeten weg, de wilde begroeiing in. Ook ík vind hier zonder routebordjes gemakkelijk mijn weg. Vlonders en bruggetjes verbinden de verschillende eilandjes. En telkens word ik verrast. Voor een échte vogelaar moet hier het aardse paradijs zijn. Ik beperk me tot het herkennen van reigers, ooievaars, kluten, zwanen, ganzen én een torenvalk (meen ik).
Wandelend over kleipaden ontdek ik dier- en knaagsporen, botjes en een schedeltje van een konijn. Tussen de fraaie bloemenrijkdom doet de natuur ook hier zijn wrede werk. In het water liggen dode populieren, verankerd. Zij zorgen voor rust- en uitkijkplekken voor vogels en nieuw onderwaterleven. Plekken waar je niet kunt komen. Wel zo fijn voor de natuur. Het landschap is zo open dat de wolkenluchten en vergezichten alle ruimte krijgen. Er vliegen een paar eenden over, terwijl ooievaars rondjes maken in de lucht. Ganzen dobberen in het water.
Een jong riviernatuurgebied en nu al leefgebied voor honderden dieren en planten, beheerd door Natuurmonumenten. Dat het voorheen een landbouwgebied was van zo’n 450 voetbalvelden kun je je niet voorstellen. Een 3 km lange afgegraven nevengeul langs de Maas, met als doel de hoogwaterveiligheid te vergroten. Meer ruimte voor de Maas dus, maar ook zó’n verrijking voor de natuur.
Op weg naar Macharen fiets ik over de Oijense Bovendijk en trekt me het terras van Bierbrouwerij Oijen. Rond koffietijd is het er al gezellig druk. Alles coronaproof en goed geregeld hier. Een groep verzamelt zich bij de sfeervolle tent voor een bescheiden familiefeestje op afstand. Een viertal mannen aan een lange tafel naast me waagt zich - ondanks het vroege tijdstip - aan een bierproeverij. Hun verlangen naar een van de speciaalbieren van het huis - Oijens Kaboem - is groot. Het 10% biertje valt goed en in de smaak. Hier kun je dus ook in deze coronatijden prima terecht voor een proeverij, feestje, lunch, diner of gewoon een cappuccino met aardbeiengebak, zoals ik. Ook goed.
Het is een van de laatste, mooie nazomeravonden in september als ik terugga naar de Hemelrijkse Waard voor het zogenaamde ‘gouden uurtje’. Ik fotografeer de ondergaande zon en zie aan de horizon de contouren van de molen van Alphen en de kerktorens van Lith en Lithoijen. Dit is echt fantastisch. Een walhalla voor de fotograaf. Ook dat nog. En weer die rust met alleen het geluid van opfladderende zwanen. Ga erheen en geniet!