Monumentaal Megen

Het was Open Monumentenweekend. Nou ja, open; meer gesloten vanwege de bekende reden. Logisch natuurlijk. Desondanks was het de organisatie gelukt een en ander op touw te zetten: speurtochten, fietsroutes, opengestelde tuinen, een boekpresentatie, wandelingen. En jawel, een stadswandeling door Megen; dat leek ons wel wat.

Óp naar Megen

Met de fiets erheen, terwijl onderweg herinneringen aan Megen door mijn hoofd schieten. Zoals die met de jongens Van Orsouw, Staassen en Quint uit de Dr. Baptiststraat, mijn klasgenoten op het Titus Brandsmalyceum in Oss in vervlogen tijden. Die ik ’s zaterdags probeerde te verslaan op het Megense voetbalveld als we met TOP tegen Ulysses speelden. Maar ja; Ulysses uit, vaak lastig! En over Titus gesproken; hij studeerde en woonde hier. Verder herinneringen aan heerlijke etentjes bij restaurants Den Uiver en Op de Poort; altijd een feest. Of aan de festivals in Acropolis (het onvergetelijke Megen Beat 81). En waarschijnlijk vergeet ik nog wel wat. Dus: óp naar Megen!

Megen op de kaart

Bij het Toeristisch Informatiecentrum ‘Megen op de kaart’, het TIM in Gemeenschapshuis Acropolis, halen we de stadswandeling. Opvallend hoe goed men hier is voorzien. Gratis of voor een klein bedrag heb je keuze uit een veelheid aan boekjes en folders. En voor de toelichting en tips is er medewerker Martien die enthousiast en trots vertelt over zijn TIM en de highlights van Megen: ‘Ge moet in ieder geval bij het Bruurke kijken hier tegenover.’ Terwijl intussen de geur van versgebakken brood ons tegemoet komt. In dezelfde ruimte van het TIM bevindt zich namelijk ‘Bakkerij Antoon & Frans’. Waar we na de wandeling nog maar eens binnenlopen, lijkt me.

In de sporen van het verleden

Met de wandelgids in de hand gaan we over de kinderkoppen van het Everardusplein richting de Gevangentoren. In de sporen van het verleden over de Megense keien. Bij de toren heb je een mooi uitzicht op restaurant Op de Poort en de Torenstraat. Prachtige panden, voorzien van bonte banieren. De route leidt ons eerst langs de oude boterfabriek en klompenmakerij. Bij het Clarissenklooster spreekt een Megense ons aan: ‘Hier heeft ons vader nog gewerkt, als tuinman bij de nonnen.’ De gracht en het gebouw stralen de rust uit van het kloosterleven. Als we richting kerk lopen, roept de vrouw ons na: ‘Ge moet wel naar het Bruurke. En as ge een briefke bij ‘m stopt, wordt daar in de kerk voor gebeden. Kunde gerust doen!’ Goei volk hier in Megen.

De kwartjesdokter       

Voor een Ossenaar valt de staat van de gebouwen en woningen extra op. Niks platgegooid of modern herbouwd hier. Zo fraai ook, die woonhuizen aan de Schoolstraat (vroeger klaslokalen) en ’'t Megense Winkeltje’, nog geheel in Art Deco stijl. Genoeg te bewonderen hier: de Koolmarkt, onder het toeziend oog van Dr. Baptist, ‘den Megensche dokter’, die een kwartje vroeg voor zijn verrichtingen. Het oorlogsmonument ‘De Verwachting’, dat de luchtvloot van Market Garden vol verwachting ziet passeren. Vanaf het bankje ernaast genieten we van het uitzicht op de Maas.

Steun van het Bruurke

Richting het Franciscanenklooster passeren we historische panden, waar destijds studenten van het plaatselijke gymnasium woonden, zoals Titus Brandsma. In de Kloosterkerk zoekt een tiental bezoekers een moment van rust en bezinning. Waarna we het Hof van Lof ingaan, de unieke kloostertuin waar de groente voor de paters Franciscanen werd gekweekt; nu een ‘leertuin’. De heilige Franciscus waakt er over de bloemenpracht en laat een vlucht vogels uit de armen gaan. En dan zijn we bij de grafkapel van het Heilig Bruurke, een bedevaartsoord voor velen. Broeder Everardus Witte, die de hele dag in gebed was voor mensen die om hulp vroegen. In zijn gebeeldhouwde, gevouwen handen zit een briefje. Tot op de dag van vandaag brengt deze biddende mens nog steun.

Trotse, blije bakkers                                                              

We zijn weer terug op het plein bij Acropolis, ooit het Gymnasium St. Antonius van Padua, gerenoveerd maar nog steeds met de uitstraling van toen. En weer die geur van de ambachtelijke bakker met de toepasselijke namen Antoon (van Antonius) en Frans (Franciscus). En dat in een Anton Pieck-achtig decor. Zelden is een ontvangst zo hartelijk als in deze locatie voor dagbesteding van Stichting Dichterbij. Femke, een van de medewerkers, straalt bij elk klant en geniet van iedere bestelling. Begeleidster Karin vertelt dat al het brood en de koeken hier met de hand worden bereid. De jongens en meiden in de bakkerij beamen het en vertellen trots dat ze het bakken, verkopen en afrekenen allemaal zelf doen. Met de aanbevolen stroopwafelcake, een Megense Koek en bonbons - ‘Megens Zegen’ - voor thuis, gaan we het terras op voor koffie met Brabants worstenbrood. Helemaal voldaan. Aangestoken door de blijmoedigheid van de sfeer in de bakkerij.

Zo werd het een prima monumentendag in het authentieke stadje met mooi volk. Ga het echt bekijken. Want heel Megen is één monument; én altijd open.