Geen Provence maar Land van Ravenstein
Op deze zwoele zomerdag waan ik me in een Frans kloosterkerkje als Gregoriaans gezang uit kleine speakers op me neerdaalt. Maar in plaats van Aix-en-Provence ben ik in Deursen-Dennenburg, in de Sint-Rochuskapel. Een rijksmonument uit 1747, gewijd aan de pestheilige Rochus van Montpellier; toch nog wat Frans. Naast het altaar, de schilderijen, beelden en relikwieën lees ik op een schrijfblok gericht tot de heilige: ‘Een kaarsje voor de opa van R. en iedereen in deze pandemie’; ‘Pas goed op elkaar en op jezelf, mooie steunende plek hier’; ‘We komen er wel doorheen, als we allemaal samenwerken’. Speciaal en fijn dat bezoekers hier in deze corona-tijd de bedwinger van de pest om steun kunnen vragen. Wie weet.
Struinen langs de Maas
Deze bijzondere plek ontdek ik tijdens de rondwandeling die begint achter het station in Ravenstein. Naar het schijnt een van de mooiste NS-wandelingen. En dat blijkt. Op het smalle wandelpad achter het perron loop je meteen al door een prachtig landelijk gebied naar Deursen-Dennenburg. Na de serene rust bij Rochus heb je genoeg energie voor de 16 km lange wandeling (inkorten tot 9 km kan ook) door de uiterwaarden en langs de Maasdijken. Over graspaden vergezeld door allerlei soorten vogels en vlinders. Struinend langs klaphekjes, poelen en wielen waar paarden en runderen verkoeling zoeken. Ga in Demen langs bij De Tuinen; werkelijk zó verrassend en schitterend kleurrijk, die bloemenpracht daar. En wandel voorbij de molen en kerkjes van Dieden en Neerlangel met telkens weer dat fraaie uitzicht op de Maas. Rust en ruimte volop.
De Provence vergeten
Na een kleine vier uur loop ik door de historische straatjes van Ravenstein en eindig bij Stadsherberg De Keurvorst op het corona-proof terras aan de Marktstraat. Een van de mooiste pleintjes van deze regio. De vriendelijke serveerster vindt de cappuccino met appeltaart en slagroom meer dan verdiend. En met uitzicht op de fraaie Luciakerk zingt Alex Roeka in mijn hoofd ‘Neem me mee naar Ravenstein’. Ik weet het zeker. Dit jaar geen wandeling of fietstocht door stukjes Frankrijk, zoals aanvankelijk gepland. We vergeten de Provence en genieten bij ons om de hoek in en rondom Oss. Beter hoeft niet. Voelen we ons toch ‘als God in Frankrijk’.
